Aangenaam, mijn naam is Ivo en ik studeer Communication and Multimedia Design in Maastricht. Best een eindje weg van Oss dus. Net als iedere derdejaars hbo student moet ook ik stagelopen. Maar hoe kom je hier dan terecht?
Dat is een vraag die ik maar al te vaak heb mogen beantwoorden. Veel mensen vragen zich dan ook af waarom ik niet gewoon in Maastricht stage ben gaan lopen. Met het uur dat ik nu iedere dag moet reizen komt die vraag ook wel eens in me naar boven. Al is dat antwoord ook snel gevonden als ik weer een dag aan het werk ben. Het is het waard!
De zoektocht
Even terug naar april dit jaar. Daar begon de zoektocht. Wetende dat je op stage moet maar geen zin hebt in een saai stagebedrijf. Ook al zit je er maar vijf maanden, in een saaie omgeving duren die toch weer langer dan je denkt. In welke stad ik stage zou gaan lopen speelde voor mij niet zo erg mee. Op mijn plek zitten was voor mij belangrijker. Arnhem, Brussel en Oss. Dat waren eigenlijk al heel snel mijn opties die ik had liggen. Drie bedrijven, drie stages, drie opties. Tijd om te solliciteren! Mailtjes versturen en wachten maar. Heel veel treinen (vanuit Maastricht is alles ver) en gesprekken later had ik mijn keuze gemaakt. Oss. Chef du Web om precies te zijn. Een groep Brabanders die goed zijn in wat ze doen. Voor mij een plek waar ik voor mijn gevoel een heleboel zou kunnen leren in vijf maanden tijd. Misschien wel meer dan in die tijd op mijn opleiding.
De eerste maand
Ik ben natuurlijk nog maar net een maand bezig, maar dat betekent niet dat ik nog maar weinig kan vertellen. Anders dan het feit dat het veel is zo aan het begin. Nieuwe systemen, nieuwe mensen en een nieuwe omgeving. Niet dat ik heel slecht tegen veranderingen kan, maar toch was het even wennen. Mijn eerste dag was, net als die van iedere werkweek, een maandag. Daar zat ik dan aan mijn bureau, met een kopje koffie. Laptop voor mijn neus zonder dat ik eigenlijk enig idee had wat ik zou moeten gaan doen. Maar wat ik ook moest doen, leuk vond ik het waarschijnlijk toch wel. Of ik meteen iets mocht gaan maken, al was het een banner voor een Facebookpagina. Ik had er zin in.
“Ik ga het nu toch vragen, maar wat is een FO?”
Een vraag die zowel Jerry, mijn mede stagiair, als ik eigenlijk niet durfde te vragen. Nadat het zo vaak gezegd was en we elkaar iedere keer aan bleven kijken met een vragende blik, was het misschien toch wel een goed idee het dan ook echt te vragen. Het eerste leer momentje was gepasseerd. Op het moment dat je iets niet weet, gewoon vragen. Anders kun je er niks mee.
Koffie stage
Er zijn altijd genoeg verhalen van mensen die tijdens hun stage meer tijd besteden aan het halen van koffie, dan dat ze daadwerkelijk aan de slag gaan met projecten. Bij mij is dat gelukkig niet het geval. Anders had ik het denk ik ook niet heel veel langer dan een maand volgehouden. Na het eerste half uurtje verdwaald voor me uit staren zonder te weten wat ik moest doen of wat er van me verwacht werd kon ik dan toch eindelijk beginnen. Maar niet voordat er een hele berg aan nieuwe software geïnstalleerd was op mijn laptop. Eenmaal aan de slag gegaan met het eerste project merkte ik dat ik vijf geweldige maanden tegemoet ging. Vijf maanden hard werken, maar vooral vijf maanden bezig zijn met een passie die zich steeds verder ontwikkelt. Om iedere dag weer nieuwe dingen te leren, mijn hoofd te stoten tegen dingen waar ik zelf veel te moeilijk over nadenk, en vooral om gewoon bezig te zijn!
